ویژگی صندلی های ارگونومیک

صندلی های ارگونومیک به طور خاص برای حمایت از وضعیت طبیعی بدن انسان، افزایش راحتی و کاهش احتمال فشار یا آسیب ناشی از نشستن طولانی ساخته شده اند. برخلاف صندلی‌های معمولی، آنها دارای عناصر متحرکی هستند که به کاربران اجازه می‌دهد صندلی را مطابق با نیازهای خود تطبیق دهند، از جمله تکیه‌گاه‌ها، زوایای تکیه‌گاه، تکیه‌گاه کمر، ارتفاع صندلی و تنظیم تکیه گاه گردن

 

 

 

 

صندلی های ارگونومیک با دسته های قابل تنظیم، نقش کلیدی در حفظ سلامت و راحتی کاربران ایفا میکنند. این دسته ها با امکان تنظیم ارتفاع و زاویه، فشار روی شانه ها و مچ ها را کاهش داده و از بروز دردهای مزمن در ناحیه گردن و کمر جلوگیری میکنند. با توجه به تفاوتهای فیزیکی افراد، این ویژگی باعث میشود صندلی به طور دقیق با آناتومی بدن کاربر تطبیق یابد و از خستگی در طول ساعت های کاری طولانی بکاهد. این ویژگی نه تنها بهبود وضعیت نشستن و افزایش بهره وری را به همراه دارد، بلکه از آسیبهای اسکلتی-عضلانی ناشی از وضعیتهای نامناسب نیز پیشگیری میکند.

 

 

 

 

 

 

تکیه‌گاه پشت صندلی ارگونومیک یکی از مهم‌ترین بخش‌ها برای حفظ سلامت ستون فقرات و کاهش فشار روی کمر است. یک تکیه‌گاه قابل تنظیم با قابلیت تغییر ارتفاع و زاویه، به کاربر این امکان را می‌دهد تا انحنای طبیعی کمر را به‌درستی پشتیبانی کند و از قوز کردن یا نشستن در وضعیت‌های نامناسب جلوگیری نماید. تنظیم صحیح این قسمت نه‌تنها از خستگی عضلات کاسته، بلکه با توزیع یکنواخت وزن بدن، فشار روی دیسک‌های بین‌مهره‌ای را کاهش می‌دهد. در نتیجه، یک تکیه‌گاه پشت ایده‌آل می‌تواند از بروز کمردردهای مزمن جلوگیری کرده و راحتی و تمرکز کاربر را در ساعات طولانی نشستن افزایش دهد.

 

 

 

 

 

 

تنظیم زاویه خواب یا شیب پشتی در صندلی‌های ارگونومیک، نقش حیاتی در کاهش فشار روی ستون فقرات و افزایش راحتی کاربر دارد .یک تنظیم ایده‌آل معمولاً بین  ۹۰ تا 130 درجه  است: 

حالت کاری (۹۰ درجه): وضعیت استاندارد برای تایپ کردن و کارهای دقیق، که از راستای طبیعی ستون فقرات حمایت می‌کند. 

حالت استراحت (۱۰۰-۱۱۰ درجه): کاهش فشار روی دیسک‌های کمر و بهبود گردش خون در نشستن‌های طولانی. 

حالت نیمه خوابیده (۱۰۰-۱3۰ درجه): تعادل بین ریلکسیشن و حمایت ستون فقرات

تحقیقات نشان می‌دهد این زاویه می‌تواند فشار روی دیسک‌های کمری را تا حدود ۳۵% نسبت به حالت نشستن عمودی (۹۰ درجه) کاهش دهد، چراکه وزن بدن به‌جای مهره‌ها، بیشتر توسط پشتی صندلی جذب می‌شود.

 

تنظیم عمق نشیمنگاه صندلی یکی از عوامل کلیدی در توزیع مناسب وزن و جلوگیری از فشار بیش ‌ازحد روی ران‌ها و کمر است. یک نشیمنگاه با عمق مناسب باید به کاربر اجازه دهد تا پشت خود را کاملاً به تکیه‌گاه صندلی چسبانده، درحالی که حدوددو تا چهار سانتی متر بین لبه صندلی و پشت زانوها فاصله وجود داشته باشد. اگر عمق صندلی بیش‌ازحد زیاد باشد، فشار روی رگ‌های پشت زانو افزایش یافته و باعث اختلال در گردش خون و ناراحتی می‌شود. از طرفی، اگر عمق آن کم باشد، حمایت کافی از ران‌ها صورت نگرفته و فشار اضافی به لگن و ستون فقرات وارد می‌شود. صندلی‌های ارگونومیک با قابلیت تنظیم عمق نشیمنگاه این امکان را فراهم می‌کنند تا افراد با قدهای مختلف بتوانند بهترین پشتیبانی را تجربه کنند و از خستگی و دردهای عضلانی در طول ساعت‌های کاری طولانی جلوگیری نمایند.

 

 

 

تکیه‌گاه گردن در صندلی‌های ارگونومیک، با حمایت از وزن سر و حفظ انحنای طبیعی ستون فقرات، از فشار روی مهره‌های گردنی و عضلات جلوگیری می‌کند. این ویژگی به‌ویژه در حالت‌های استراحت و برای کاربرانی که ساعات طولانی پشت میز می‌نشینند ضروری است، چرا که از بروز مشکلاتی مانند سندرم متنک یا دردهای مزمن گردن پیشگیری می‌کند. یک تکیه‌گاه ایده‌آل باید قابل تنظیم از نظر ارتفاع و زاویه باشد تا با آناتومی فرد سازگار شود و همزمان امکان حرکت طبیعی را فراهم کند.

 

 

 

 

 

 

تنظیم ارتفاع صندلی ارگونومیک پایه‌ای‌ترین اصل برای حفظ وضعیت صحیح نشستن است. ارتفاع ایده‌آل باعث می‌شود زانوها همسطح با لگن قرار گیرند و کف پاها کاملاً روی زمین بنشیند، در نتیجه فشار وارد بر ران‌ها و کمر کاهش می‌یابد. اگر صندلی بیش از حد بالا باشد، موجب آویزان شدن پاها و اختلال در گردش خون می‌شود و اگر بیش از حد پایین باشد، باعث خم شدن بیش از حد زانوها و افزایش فشار بر ستون فقرات می‌گردد. تنظیم دقیق ارتفاع صندلی نه تنها از دردهای عضلانی-اسکلتی جلوگیری می‌کند، بلکه با توزیع متناسب وزن بدن، راحتی و کارایی کاربر را در طول ساعت‌های کاری به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.